Zelfbeschadiging doe je niet alleen

Deze blog heb ik geschreven voor de nieuwsbrief van partnerorganisatie Stichting ZEBRA Voorlichting.

Niemand heeft er last van als je jezelf beschadigt behalve misschien jijzelf… toch? Dit is wat ik jarenlang dacht en daarom mocht niemand iets tegen mij zeggen over wat ik deed. Niemand hoefde iets te doen, te laten of te voelen en ik loste mijn eigen problemen op (dacht ik). Achteraf zie ik pas hoe anders de werkelijkheid is.

Mijn ouders en omgeving kregen het op een gegeven moment mee en voelden er van alles bij, emoties die ik op dat moment niet kon begrijpen. Mijn moeder heeft naast me gezeten terwijl mijn arm gehecht werd, terwijl ze slecht tegen bloed kan. Mijn broertje viel letterlijk bijna flauw toen hij hoorde waar de littekens op mijn armen vandaan kwamen. Mijn vader zei laatst dat hij blij is dat ik nog leef, omdat hij soms niet wist of ik het zou redden. Mijn hulpverlener gaf toe dat ook zij er serieus rekening mee had gehouden dat het verkeerd kon aflopen en dat ik een keer te ver kon gaan in mijn zelfbeschadiging.

Ik zag het allemaal zo anders, ik kon er niet bij hoe dit voor hen was. Natuurlijk zou er niets gebeuren, ik wilde niet dood en wist prima wat ik deed (dacht ik), er zou echt niks ernstigs gebeuren. Ondertussen was ik blind voor de beleving van iedereen om me heen: dat het al ernstig was. Nu zie ik dat, de tranen staan in mijn ogen terwijl ik dit schrijf en me indenk wat iedereen om me heen met mij heeft meegemaakt. Ik was er vroeger van overtuigd dat niemand van me hield, dus waarom zouden ze het dan erg vinden dat ik mezelf kapot maakte? Ik vond het zelf niet erg, wie waren zij om dat wel te vinden? Terugkijkend vind ik het wel wat egoïstisch dat ik zo dacht, tegelijkertijd begrijp ik het, omdat ik me oprecht niet kon voorstellen dat het anderen wat uitmaakte.

Niemand heeft er last van als je jezelf beschadigt… ik geloof niet meer dat dat waar is.

Ben jij ouder of naaste van iemand die zichzelf beschadigt? MeiZorg en Wijzerkracht organiseren ouder- en naastenbijeenkomsten in Eindhoven en Dordrecht en Stichting Zebra organiseert deze in Enschede.